هبه : دى حاجه بسيطه قولت اجبهالك قبل ماتسافر عشان تفكرنا بيها
احمد : من غير هدايا ياهبه استحاله انى انساكم ابدا
هبه : اتفضل
سماح : على فكره دى هبه بس اللى جابتها انا معرفتش اجيب حضرتك ايه
هبه* لازم تقولى كدا انتى كمان ايه الكسوف دا
هشام : تلاقيها خافت تجيب هديه عشان هتدبس فهديه ليا هههههههههه
احمد : ههههههههههههه يمكن ياهشام
سماح : والله بتتريقوا عليا ماشى ياهشام
احمد : ياسماح انا هديتى انى عرفت انك اتخطبتى والله مبسوط جدا عشانك انتى وهشام ربنا يوفقكم يارب
سماح : يارب يلا بقا افتح الهديه هشام هيموت ويشوفها
هبه : لا افتحها لما تروح احسن بس ياسماح
هشام : لا مليش دعوه دا انا جالى صداع من الهديه دى لازم اشوفها ههههههههه
احمد : خلاص ياهبه هفتحها عشان هشام هيضربنا كمان شويه
هبه : هههههههههههه ميقدرش سماح هنا , ماشى افتح
بعد
مافتح احمد الهديه وشاف المداليه ركز اوى فيها وشاف اسمه عليها اتأكد
ساعتها ان هبه اخدت بالها من طقم الاقلام اللى جابه ليها وان مكتوب اسمها
عليها وبتسم ابتسامه جميله لان الهديه عجبته جدا واللى عجبه اكتر من الهديه
ان هبه فكرت تهديه حاجه مافرقش معاه ايه هيا الهديه بس اللى فرق معاه ان
هبه فكرت اصلا فيه
احمد : بجد ياهبه مش عارف اقولك ايه ميرسى اوى ليكى المداليه تحفه بجد
هشام : بصراحه عندك حق يا احمد طول عمرك ياهبه ذوقك عالى
هبه : ربنا يخليك ياهشام , ودى اقل حاجه والله يا احمد
احمد : تسلميلى ياهبه
وبعد ربع ساعه احمد خلاص هيمشى وبيودعهم